Choroba wystaw sklepowych

Krótki dystans

Dolegliwość nazywana jest żartobliwie "chorobą wystaw sklepowych" dlatego, że osoby cierpiące na chromanie często zatrzymują pod byle pozorem na ulicy udając, iż oglądają coś ciekawego, a w rzeczywistości dają odpocząć swoim nogom. Zmiany miażdżycowe, które im dokuczają, zwęziły tętnice, utrudniając napływ krwi do mięśni nóg i wywołując ból podczas marszu. Po krótkim odpoczynku, trwającym około 5 minut, ten ból ustępuje. Dlaczego? Ano dlatego, że wówczas zapotrzebowanie na tlen niesiony przez krew jest dużo mniejsze niż podczas wysiłku i nawet znacznie zwężone miażdżycą tętnice doprowadzają do nóg wystarczającą porcję krwi.
"Dystansem chromania" nazywa się odległość, jaką pacjent może przejść bez bólu. Początkowo jest to np. 300 me-trów, ale choroba może postępować bardzo szybko i w ciągu kilku lat dystans skraca się do 200 lub 100 metrów. Przy niedokrwieniu znacznym chorzy mają bóle spoczynkowe, nawet bez wysiłku fizycznego, często w nocy i praktycznie nie chodzą lub chodzą bardzo mało. Później pojawia się u nich martwica, ponieważ gdy nie dopływa krew, bardzo łatwo dochodzi do zakażenia niedokrwionych tkanek, w konsekwencji może zajść konieczność amputacji.

Marsz, zabieg, lek

Podstawowym sposobem leczenia chromania przestankowego jest leczenie zachowawcze, w celu zmniejszenia postępu choroby i poprawienia wydolności naczyniowej kończyn. Sprzyja temu regularny trening marszowy, prowadzący do tworzenia w chorych miejscach sieci krążenia omijającego zwężone miaż-dżycą tętnice. Niestety, ze względu na współistniejące choroby, zwłaszcza chorobę wieńcową serca, ćwiczenia fizyczne może wykonywać tylko 25-50 procent chorych.
U części pozostałych można zastosować leczenie operacyjne. Wskazaniem do niego jest nie tylko krótki dystans chromania, ale także życiowe potrzeby chorego. Przykładowo do zoperowania kwalifikuje się chory z długim dystansem chromania np. 500 m, jeśli chromanie przeszkadza mu w wykonywaniu zawodu wymagającego chodzenia. I odwrotnie, krótki dystans chromania nie musi oznaczać konieczności leczenia inwazyjne-go, jeśli chory jest np. emerytem spędzającym większość czasu w domu. Wówczas można stosować leczenie farmakologiczne.

Medargin dołączył

Do arsenału preparatów zwalczających chromanie przestankowe dołączył niedawno medargin zalecany przy miażdżycowym niedokrwieniu kończyn dolnych. Dużo się teraz mówi o jego zaletach i chorzy chcą je poznać. Medargin to jest lek, który po 28 dniach kuracji wydłuża dystans chromania dwukrotnie, czasem trzykrotnie, a są pacjenci, którzy po kuracji przechodzą pod dokładną kontrolą na bieżni kilometr, a nawet dużo więcej. Preparat ten jest do nabycia w aptekach bez recepty. Wśród jego atutów podano też, że pośrednio poprawia on męską sprawność seksualną, dzięki poszerzaniu naczyń krwionośnych, również tych odpowiedzialnych za erekcję!

Leki to nie wszystko

Leki jednak nie pomogą, jeśli chory nie będzie się starał, by wyeliminować ze swego codziennego życia takie czynniki ryzyka miażdżycy jak: palenie tytoniu, otyłość, brak ruchu. Rzucenie palenia jest warunkiem niezbędnym przy leczeniu niedokrwienia kończyn dolnych i miażdżycy w ogóle. Trzeba się też odchudzić, gdyż otyłość zmusza serce do wykonywania cięż-szej pracy. Musi ono przepompowywać znacznie większe ilości krwi przez zwiększoną masę ciała. Sprzyja ona też hamowaniu aktywności fizycznej, której fanami musimy być, ponieważ w wielu schorzeniach, nie tylko przy miażdżycy, ruch wychodzi nam na zdrowie.