Jabłko, ciastko, kwiatek i...seks na ostatnim przystanku. Panie jeżdżące autobusami po Kielcach mają różne przygody

Małgorzata Nassalska za kierownicą autobusu już 5 lat. ma 50 lat. Ma dwie córki - 22 i 13 lat. Starsza studiuje produkcję filmową i telewizyjną. Młodsza kończy podstawówkę.

Panie - Iza, Małgosia, Ewa, Emilia, Agnieszka i Halina - pewne siebie, energiczne i wiedzą, czego chcą. Na ponad 400 kierowców w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacji w Kielcach jest ich zaledwie osiem. Do odpowiedzialnego zadania - jazdy po centrum Kielc wybrano sześć. My rozmawialiśmy z czterema, dwie w tym tygodniu nie pracowały - były na zwolnieniach lekarskich.

CIASTECZKO OD PASAŻERA

Izabela Szewczyk ma 21 lat. Za kierownicą autobusu jeździ dopiero rok, ale ma już swoich stałych pasażerów. Mówią, że są zauroczeni jej prowadzeniem i nie wychodzą z pojazdu przez cały dzień. Aż do ostatniego kursu.

- Oni tylko tak żartują - uśmiecha się pani Iza - Chwalą mnie, że jeżdżę bardzo dobrze, płynnie i nie chcą wyjść. Ja wiem, że są po prostu samotni i szukają rozrywki. Cieszę się, że, że mogę umilić im czas - mówi. Dodaje, że stali pasażerowie często dają jej drobne upominki. - To zazwyczaj jabłko lub ciastko, zdarza się też gazeta do poczytania. Jeden dał mi nawet kwiatka. To bardzo miłe, że ja mogę ich zająć, a oni mnie lubią - opowiada.

DO AUTOBUSU ZE... ŚWINIĄ I...MIŁOŚĆ NA OSTATNIM PRZYSTANKU

Jej koleżanka, Małgorzata Nassalska, za kółkiem autobusu jeździ już 5 lat i ma zdecydowanie więcej doświadczeń z pasażerami. Również tych śmiesznych.

- Kiedyś, niedaleko Piasków starszy mężczyzna chciał wsiąść do autobusu ze świnią na smyczy- wspomina. - Tłumaczyłam, że autobus to nieodpowiednie miejsce dla tych zwierząt. Odpowiedział, że skoro kupił bilet dla siebie i świni, to mogą jechać oboje. A w ogóle to nic mi do tego z kim on wychodzi na spacer - zanosi się ze śmiechu.

Paniom za kółkiem zdarza się również obserwować sytuacje... intymne. - Na końcowych przystankach widuję obściskujące się pary. Staram się nie wychodzić z autobusu, żeby ich nie płoszyć - żartuje Iza Szewczyk.

Jak dodaje, są jeszcze nocne imprezy. - Dostaje propozycje przyłączenia się do zabawy, albo wypicia piwa. Niestety, służba, nie drużba, i choćbym nawet chciała, to muszę odstawić samochód na zajezdnię - mówi pogodnie.

Ewa Podsiedlik w komunikacji miejskiej pracuje dopiero pięć miesięcy. Wcześniej zarabiała w Anglii. Ma 37 lat, zamężna, ma dwoje dzieci - syn ma 18 lat, córka 8.

ZOBACZYŁA W ANGLII

Ewa Podsiedlik w komunikacji miejskiej pracuje dopiero pięć miesięcy. Wcześniej zarabiała w Anglii. To właśnie tam przyszło jej do głowy, aby prowadzić pojazdy większe niż zwyczajna "osobówka" - Kobieta za kółkiem autobusu to na wyspach nic dziwnego - tłumaczy.

- Po powrocie do kraju, z odwagą zaczęłam szukać pracy w zawodzie. Uwielbiam jazdę samochodem od dziecka. A jeśli jeszcze mają mi za to płacić... Pomyślałam: czemu nie? - uśmiecha się.

Pierwszy dzień w pracy był dla pani Ewy niesamowitym stresem. - Bałam się, że pomylę trasę. Długo nie byłam w Kielcach, nie wiedziałam nawet jak nazywają się niektóre ulice. Potem było już coraz lepiej, ale i tak zdarzyło mi się parę razy pomylić przystanki - opowiada. Na szczęście pasażerowie byli wyrozumiali i życzliwie wyprowadzili ją z błędu - Teraz jestem bardziej doświadczona i wiem, gdzie mam jechać- mówi z dumą.

Emilia Pietrzyk, ma 27 lat, za kierownicą autobusu od miesiąca. Skończyła inżynierię środowiska na Politechnice Świętokrzyskiej. Jest panną.
(fot. Michał Kolera)

W NAJGORSZĄ ŚNIEŻYCĘ

- Pierwszy dzień w pracy-istny koszmar - wspomina z kolei jej koleżanka Emilia Pietrzyk - 27 lat, niecały miesiąc za kierownicą autobusu. - Nigdy wcześniej nie przewoziłam ludzi. Do tego mój debiut wypadł akurat w najgorszą chyba śnieżycę tej zimy. Było ciemno, a do tego bardzo ślisko. To prawdziwy chrzest bojowy, ale w końcu wszystko poszło dobrze - wspomina.

Od tamtej pory pani Emilia nie lubi Mazów. - To autobusy rosyjskiej produkcji, bardzo toporne, ciężko je prowadzić. Ale może mam jeszcze za mało doświadczenia - dodaje skromnie. Zdania jej koleżanek są podzielone. Ewa Podsiedlik najbardziej lubi Solarisy. - Są nowoczesne i komfortowe. Do tego rzadko się psują - recenzuje. Z młodszą koleżanką zgadza się Małgorzata Nassalska. - Solarisy są ok, ale i tak według mnie ustępują Manom. Trochę szkoda, że już je wycofują - mówi z nostalgią.

PASJA OD DZIECKA

Z kolei ulubionym pojazdem Izabeli Szewczyk, najmłodszej z kobiet-kierowców w kieleckim MPK są... stare Jelcze.

- Te autobusy mają w sobie niepowtarzalny powab. Szczególnie lubię przegubowce - śmieje się. Jej sympatia do poczciwego Jelcza nie wzięła się znikąd, pani Iza bowiem od najmłodszych lat pasonuje się motoryzacją, szczególnie w najcięższym wydaniu.

- Od gimnazjum interesuję się komunikacją miejską. Patrzyłam na modele autobusów, ich marki, porównywałam osiągi - wspomina. - Gdy koło domu były roboty drogowe, zawsze chciałam do kabiny tatry lub kamaza, by przejechać się z kierowcą - mówi. Dawniej była częstym gościem forów internetowych dotyczących komunikacji miejskiej. - Teraz nie mam tak dużo czasu, ale gdy tylko znajdzie się wolna chwila, wchodzę na strony producentów i dalej oddaję się swojej pasji - mówi.

Pani Iza ocenia, że w zimie kierowca autobusu ma o wiele trudniej. Szczególnie istotny jest tył przegubowca. - Trzeba uważać, żeby nie zahaczyć o inne samochody - opowiada poważnie. Najgorszą awarię przeżyła, gdy zepsuło jej się sprzęgło. - Musiałam wracać aż z Samsonowa bez niego, ale dałam radę i wszystko skończyło się dobrze - opowiada.

KOBIETY ŁAGODZĄ OBYCZAJE

Wszystkie panie zgodnie stwierdzają, że inni kierowcy je lubią. - Często ustępują nam miejsca, gdy w korku jest naprawdę ciasno. Uśmiechają się i machają nam. To samo dotyczy pieszych - mówi Emilia Pietrzyk. Obserwują jednak też przykłady skrajnej głupoty. - Niektórzy zatrzymują się w zatoczkach i jak gdyby nigdy nic zaczynają rozmawiać przez telefon. Muszę na nich trąbić, czego bardzo nie lubię - denerwuje się Ewa Podsiedlik.

Kobiece usposobienie wpływa pozytywnie na atmosferę w pracy. - Ja tam, panie, bardzo lubię. Bo to i pogadać można i pogodniej jest na zajezdni - mówi Czesław Pakuła, który w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacji pracuje już 34 lata. Zgadza się z nim jego kolega Przemysław Jabłoński - za kółkiem autobusu od 1989 roku. - Nie ustępują w niczym nam, mężczyznom. Może nawet jeżdżą lepiej. Są bardziej spokojne i opanowane - ocenia.

- Kobiety dawno przestały być osobliwością w naszej firmie - mówi Eugeniusz Kozubek, który za kółkiem autobusu jeździ już 24 lata. - Są dobrymi koleżankami. A i czasy się zmieniły. Nikt już na drodze nie krzyczy "uwaga, baba za kierownicą!".

Panie również chwalą swoich kolegów z pracy. - Żaden z nas nigdy nie dał nam do zrozumienia, że jesteśmy w czymś gorsze. Przeciwnie, koledzy są bardzo uczynni i pomocni. Praca z nimi to sama przyjemność - mówią zgodnie wszystkie kobiety.

ZATRUDNIĄ WIĘCEJ

- Nasze doświadczenia z kobietami - kierowcami są bardzo pozytywne. Na tyle, że w przyszłości na pewno zatrudnimy ich więcej. - stwierdza Elżbieta Śreniawska, prezes Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Kielce. Czy kobiety mają jakiś problem z pogodzeniem życia rodzinnego i ciężkiej pracy? - Wręcz przeciwnie, są przez to bardziej zdyscyplinowane i sumienne. Dostałam już dziesiątki listów od pasażerów, którzy bardzo chwalą nasze panie - opowiada.

Tak samo myśli Ewa Podsiedlik, która ma dwójkę dzieci, 18-letniego syna i 8- letnią córkę. - Moje pociechy są dla mnie najlepszą motywacją do pracy. Życie rodzinne nigdy nie utrudni pracy kobiecie, jeśli tylko potrafi dobrze wszystko poukładać - podsumowuje.