Z padaczką można żyć… szczęśliwie. Zobacz jak sobie radzić z tą chorobą?

Objawy epilepsji

Nagłe naprężenie ciała, wygięcie w łuk, drgawki, szczękościsk, ślinotok, bezwiedne oddanie moczu, utratę przytomności. Typowy atak trwa około 3 minut. Poza najczęstszymi objawami można spotkać objawy częściowe albo nietypowe: tylko drżenie kącika ust, kciuka; tylko mrowienie pewnych części ciała; nadmierne wydzielanie śliny, krótkotrwała utrata świadomości.

- Padaczka dotyka coraz więcej osób - mówi Anna Sowa, pełnomocnik prezydenta Kielc do spraw osób niepełnosprawnych. - Ta choroba wyklucza ludzi z życia osobistego, zawodowego i społecznego. Dlatego chcemy utworzyć w Kielcach stowarzyszenie, które pomogłoby takim ludziom normalnie funkcjonować. Powinny one powstawać także w innych województwach.

Na padaczkę zwaną epilepsją cierpieli znani: Ludwig van Beethoven, Fiodor Dostojewski, George Byron, Graham Green, Juliusz Cezar, a także Napoleon Bonaparte. Dotkniętym chorobą może jednak okazać się każdy.

Profesor Barbara Błaszczyk, specjalista neurolog informuje, że padaczka może pojawić się w każdym wieku, dotychczas w 80 procentach wypadków, rozpoczynała się przed 20. rokiem życia.

- Obecnie tendencja się zmienia, epileptolodzy notują coraz częściej ataki u osób powyżej 60 roku życia - mówi znany lekarz. - Przyjmuje się, że w Polsce padaczkę ma około 400 tysięcy osób, co stanowi 1 procent społeczeństwa. Atak może pojawić się raz w życiu. Jednorazowy nie jest podstawą do postawienia diagnozy o chorobie, jeśli ataki pojawiają się cyklicznie, stają się chorobą przewlekłą. Osoby chore na padaczkę ciągle spotykają się z odrzuceniem, niezrozumieniem i izolacją. Dlatego chorzy lub ich rodziny nie informują o chorobie nauczycieli, wychowawców czy pracodawców.

Czym jest epilepsja?

Padaczka jest zespołem chorobowym, którego istotą są napady padaczkowe z towarzyszącymi im zmianami czynności bioelektrycznych mózgu (wykrywane przez EEG). Podłożem napadu zwykle jest gwałtowne wyładowanie grupy komórek nerwowych, które aktywują określoną część mózgu. Najgroźniejsza postać padaczki nazywana jest stanem padaczkowym. Polega na kilku, kilkunastu następujących po sobie napadach, pomiędzy którymi chory nie odzyskuje przytomności. Stan padaczkowy może zagrażać życiu.

- Rozróżniamy padaczkę objawową i padaczkę objawową o nieustalonej przyczynie - tłumaczy profesor Barbara Błaszczyk. - W pierwszej grupie można wyróżnić między innymi: padaczkę pourazową, alkoholową, wieku starczego czy uogólnioną. Natomiast w przypadku padaczki objawowej o nieustalonej przyczynie, atak pojawia się nieoczekiwanie, wywołany na przykład: światłem stroboskopowym na dyskotece, dźwiękiem o pewnej częstotliwości, stresem, wzruszeniem. Przyczyną napadów w padaczce może być uszkodzenie określonej okolicy mózgu na przykład wywołane urazem, krwawieniem podtwardówkowym, guzem, zakażeniem mózgu lub zakażeniem opon mózgowo-rdzeniowych. Leczenie polega wtedy na usunięciu czynnika bezpośrednio wywołującego napady (guza czy krwiaka).

Ważne badania i leki

Doktor Paweł Półrola specjalista neurolog dodaje, że w celu postawienia prawidłowej diagnozy u chorego wykonywane są następujące badania: neurologiczne, badanie krwi, EEG - elektroencefalograficzne, oceniające czynność bioelektryczną mózgu, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, określające stan struktury (budowy) tkanki mózgowej.

- Jeśli usunięcie przyczyny jest niemożliwe, stosuje się leki przeciwdrgawkowe, które chory musi przyjmować systematycznie, często przez wiele lat, zawsze pod stałą kontrolą lekarza - podkreśla.

- Niebezpieczna może być zmiana godziny podawania leków, nawet o 30 minut. Nagłe odstawienie leków może wywołać atak padaczki, a w skrajnych przypadkach może dojść do stanu padaczkowego, ten zaś bywa stanem zagrożenia życia. Trzeba mieć świadomość, że tuż po rozpoczęciu przyjmowania leków przeciwpadaczkowych, mogą pojawić się objawy uboczne: spadek aktywności, zaburzenia układu pokarmowego, zawroty głowy albo pogorszenie widzenia. Z czasem te objawy mijają. Zawsze podstawową sprawą w leczeniu jest właściwy dobór leków - nierzadko metodą prób i błędów sprawdza się, jak organizm reaguje na określony lek.

Zwalniani z pracy, dyskryminowani

Pełnomocnik Anna Sowa tłumaczy, że do założenia stowarzyszenia skłoniło ją szereg istotnych przyczyn.

- Ta choroba jest bardzo często ukrywana przez osoby na nią cierpiące, ponieważ boją się tego, że po wyjawieniu mogłyby stracić pracę - mówi. - Niestety często pracodawcy nie rozumieją na czym dokładnie polega to schorzenie i po pierwszym ataku zwalniają pracownika. Gdyby szef i współpracownicy byli przeszkoleni jak można pomóc koledze, to nie dochodziłoby do takich tragedii. Padaczka bywa przyczyną rozpadu związków, małżeństw. Zdrowi partnerzy obwiniają, czy dyskryminują chorych, a ci często nie korzystają z właściwej pomocy medycznej. A w większości przypadków wystarczyłoby tylko pójść do specjalisty i zażywać odpowiednio dobrane leki. One mogą spowodować zmniejszenie częstotliwości napadów, czasu ich trwania, nasilenia, a nieraz zupełne wyleczenie choroby.

Osobom chorym na padaczkę pomaga także kielczanka Krystyna Kuzincow. - Ci ludzie potrzebują profesjonalnej pomocy i stowarzyszenia, w którym mogliby się wspierać. Prowadziłam na ten temat badania na Politechnice Świętokrzyskiej i wiem, że w tej dziedzinie jest jeszcze bardzo dużo do zrobienia. Trzeba ludziom przekazać rzetelną wiedzę o tym schorzeniu i zmienić mentalność, żeby osoby chorujące na padaczkę były traktowane normalnie, życzliwie i sprawiedliwie. Dbając o swoje zdrowie, chorzy z padaczką powinni unikać zajęć niebezpiecznych zajęć, na przykład prac na wysokościach czy przy ogniu, nadmiernych napięć emocjonalnych, powinni prowadzić regularny i aktywny tryb życia, odpowiadający ich kwalifikacjom i rodzajowi zawodu. Pomocne jest pozbawione uprzedzeń zachowanie się otoczenia. Należy unikać nieprzespanych nocy, nadmiernego wysiłku, chorzy na padaczkę nie powinni prowadzić pojazdów mechanicznych ani używać alkoholu. Tego wszystkiego chcemy uczyć członków naszego nowego stowarzyszenia.