Wywiad biskupa Jana Piotrowskiego w Kielcach: - Z dzieciństwa pamiętam, że diecezja kielecka, to ten drugi brzeg za Wisłą (zdjęcia, WIDEO)

Mimo bardzo napiętego grafiku, biskup Jan Piotrowski chętnie zgodził się spotkać z przedstawicielami mediów i odpowiedzieć na kilka pytań, dotyczących swojej duszpasterskiej posługi i wyzwań, które czekają go w diecezji kieleckiej.

Dorota Kułaga: * Księże biskupie, czy wiadomo już, kiedy odbędzie się ingres?
Ksiądz biskup Jan Piotrowski: - Prawdopodobnie 29 listopada, w ostatnią sobotę kończącego się roku liturgicznego.

* Kto będzie uczestniczył w tej uroczystości?
- Kielce są duże, wszystkich serdecznie zapraszam. Pewnie na ingres nie trzeba patrzeć tylko przez obecność osób, ale przede wszystkim przez ducha modlitwy, który ma pomóc biskupowi wejść w tę rzeczywistość kościoła. Dla mnie będzie to taki adwent, aby wejść w piękne święta Bożego Narodzenia z rodzinami, wiernymi i z duchowieństwem. Razem wejść w tę Bożą tajemnicę, która jest tajemnicą miłości.

* Z czym kojarzy się księdzu diecezja kielecka?
- Z dzieciństwa pamiętam, że diecezja kielecka, to ten drugi brzeg za Wisłą. Kiedy patrzyłem z mojej rodzinnej miejscowości (Szczurowa - przyp. red.), to widać było ziemię kielecką, A jeszcze bardziej z miejscowości, gdzie urodziła się moja mamusia, bo tuż nad Wisłą. Tam właśnie w sąsiedztwie jest parafia Witów z czerwonym kościołem, Koszyce i miejscowość Przemyków.

* Osoby, które znają księdza biskupa, mówią, że niezwykle bliskie jest mu nauczanie Ojca Świętego Franciszka. Rzeczywiście, wzoruje się ksiądz na papieżu?
- Nie śmiałbym się wzorować na papieżu Franciszku, bo jego postawa jest niedościgniona. Aczkolwiek mając doświadczenie kościoła w Ameryce Południowej (biskup Jan Piotrowski był na misjach w Peru - przyp. red.), rozumiem tę postawę Ojca Świętego. Zresztą bardzo mnie ujęła podczas lutowej wizyty ad limina Apostolorum polskich biskupów w Rzymie. Zaledwie miesiąc temu byłem też na spotkaniu z Ojcem Świętym w grupie nowo wyświęconych biskupów i zwróciłem uwagę na niezwykle serdeczną postawę papieża Franciszka. I dlatego ośmieliłem się, ofiarując mu mój obrazek ze święceń biskupich z wizerunkiem Matki Bożej z Guadalupe, powiedzieć: Ojcze Święty, dziś odprawiłem msze świętą za Ciebie, bardzo proszę módl się i za mnie. Uważam, że papież Franciszek to jest wzór, z którego powinien skorzystać każdy duszpasterz, niezależnie od tego, jaką ma odpowiedzialność i co kościół mu powierza w tych pasterskich wyzwaniach.

* Ma ksiądz biskup duże doświadczenie misyjne z pracy w Republice Kongo i w Peru. Zamierza je wykorzystać w pracy w nowej diecezji?
- Kościół z natury jest misyjny, a Jan Paweł II daje nam odpowiedź w encyklice Redemptoris Missio, w 77 akapicie. Pisze tam, że każdy ochrzczony na mocny chrztu świętego jest misjonarzem. I jako wspólnota kościoła mamy głosić Chrystusa. Od tego trzeba zaczynać każdą posługę, również i biskupa diecezjalnego. Kościół w Kielcach to kościół dojrzały w wiernych, głoszeniu Ewangelii, duszpasterstwie. Ale zawsze są też te obszary, które domagają się jeszcze bardziej wytrwałej pracy. I ośmieliłbym się powiedzieć, że nikt pracy kościoła i naszego życia chrześcijańskiego nie określa mianem sukcesu. Sukcesami pasjonuje się świat w różnych wymiarach, natomiast Ewangelia nie zna takiego słowa, ale zna owocność. Pan Jezus mówi - po owocach ich poznacie. Wszyscy w jakiś sposób mamy pracować w tym wielkim Bożym ogrodzie, jakim jest kościół kielecki, aby przynosić owoce i dać się rozpoznać światu z tej dobrej, szlachetnej strony, bez jakichkolwiek kompleksów.

* "W miłości głosić Ewangelię" - to dewiza księdza biskupa. Żeby ją realizować, trzeba być blisko ludzi.
- Od początku kościoła posłanie misyjne jest bardzo ważne i wciąż aktualne. Pan Jezus mówiąc: idźcie i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, póki co tego zadania nie odwołał, chociaż realizowane jest ono na świecie z różnym skutkiem. To co było drogie mojemu sercu kiedyś jako misjonarzowi w Kongo i Peru, stało się też wyzwaniem mojej posługi biskupiej, chociaż tak krótkiej, w diecezji tarnowskiej. Przychodząc do kościoła kieleckiego przynoszę Ewangelię i to co jest najdroższe mojemu kapłańskiemu sercu. Jezusa, którego będę się starał głosić miłością. Korzystając z myśli Ojca Świętego Franciszka, wtedy kiedy jeszcze był arcybiskupem w Buenos Aires, chcę powiedzieć, że to głoszenie ma wymiar globalny. To nie są tylko słowa, to jest i postawa, świadectwo, które w jakiś sposób powinno być opisem tego, co się mówi. Ufam, że tu - na ziemi świętokrzyskiej - sprostam tym wyzwaniom, które pokłada we mnie kościół w osobie Ojca Świętego, a przede wszystkim Pan Jezus, nasz Odkupiciel.

* Na koniec - co chciałby ksiądz przekazać czytelnikom "Echa Dnia" i wszystkim wiernym diecezji kieleckiej?
- Zakończę pięknym pozdrowieniem: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i niech On żyje w każdym sercu, które bije na ziemi kieleckiej. Aby było pełne pokoju i takiej radości, jaką może dać tylko Chrystus. Szczęść Boże.

SPRAWDŹ najświeższe wiadomości z KIELC