Włochy. Bolonia nie tylko wieżami słynąca

(fot. Piotr Kutkowski)

Dysponujemy samochodem, ale samochodem lepiej do centrum nie wjeżdżać. Tłok, zakazy, groźba mandatów za złe parkowanie albo poruszanie się po centrum bez pozwoleń. Szybko przekonujemy się zresztą, że po mieście, pomimo upału, znakomicie się spaceruje. Komfort zapewniają liczne arkady, pod którymi mieszczą się kramy, sklepy, kafejki i restauracje. Budowano je przed z myślą o studentach i handlarzach i do dziś skutecznie chronią przed deszczem, czy lejącym się z nieba skwarem. Ich łączna długość wynosi podobno 37 kilometrów.

Neptun i syreny

Piazza Maggiore i pobliski Piazza Nettuno to centralne punkty Bolonii. Na drugim z tych placów widok jakby znajomy - to posąg Neptuna, kojarzący się od razu z gdańską fontanną. Wykonana z brązu bolońska rzeźba pochodzi z 1566 roku, a jej twórcą był Giambologni. Miała stanowić symbol władzy papieża Piusa IV i rzeczywiście - jest imponujących rozmiarów, trudno doszukać się tu jednak papieskiej symboliki - u stóp władcy mórz siedzą syreny reprezentujące cztery wielkie rzeki znane wówczas Europejczykom: Ganges, Nil, Amazonkę i Dunaj. W dodatku Neptun został przedstawiony zupełnie nago, a syreny trzymają się za znacznych rozmiarów piersi.

Kilka kroków dalej znajduje się Bazylika pod wezwaniem św. Petroniusza, poświęcona patronowi Bolonii. Ta piąta co do wielkości świątynia w Europie i największa budowla z cegieł we Włoszech zgodnie z planami miała być większa od Bazyliki świętego Piotra w Rzymie. Pierwsze prace zostały ukończone w 1390 roku, na jej ostateczne wykończenie zabrakło jednak pieniędzy. Dziś bazylika szczyci się oprócz rozmiarów także najstarszymi w Europie czynnymi organami i zbudowanym przez geografa Cassini w XVII wieku zegarem słonecznym. Promień słoneczny, który w południe wpada przez otwór w zegarze wskazuje na posadzce dzień i miesiąc.

Sami Bolończycy mówią z dumą o zegarze, że to najdokładniejszy zegar słoneczny na świecie. Nie sprawdzamy, odwiedzamy natomiast kaplicę Bolognin z freskami autorstwa Giovanni da Modena. Kaplica była dwukrotnie zagrożona atakiem muzułmańskich terrorystów, którzy planowali ją wysadzić w 2002 i 2006 roku, by zniszczyć fresk przedstawiający scenę z "Piekła" Dantego, w której Mohammed jest torturowany i pożerany przez demony.

Na placu możemy zwiedzić również składający się z dwóch części Ratusz z Ex-Sala Borsa, czyli dawną giełdę papierów wartościowych, gdzie widoczne są archeologiczne wykopaliska. Naprzeciwko bazyliki znajduje się XIII wieczny Palazzo del Podestà, ze średniowieczą wieżą. Nie opiera się ona na ziemi, tylko na filarach krypty, będąc prawdziwym dziełem sztuki inżynieryjnej.

(fot. Piotr Kutkowski)

Słynne wieże

Tak naprawdę symbolem Bolonii są jednak dwie inne, stojące obok siebie wieże. Wyższa - Torre degli Asinelli mierzy 97,5 metrów i zajmuje czwarte miejsce pod względem wysokości na liście włoskich wież. Można na nią wejść, wspinając się po 498 schodach, by podziwiać panoramę miasta, rozkład ulic, mieniące się czerwienią dachówki. Nadany Bolonii przydomek "czerwona" wtedy już nie dziwi. Niższa, 47 - metrowa niebezpiecznie przechylona wieża zwie się Torre Garisenda. Jej budowa rozpoczęła się około 1120, ale nie została ukończona ze względu na osunięcie się ziemi.

Te wieże są nielicznymi z blisko stu, jakie w średniowieczu stały w Bolonni. Im większa była wieża, tym dawała większe świadectwo bogactwa.

Studiował tu Kopernik

Świadectwem umysłowego bogactwa był i jest najstarszy w Europie, założony w 1088 roku Uniwersytet. Studiował na nim Dante, studiował Mikołaj Kopernik, który ma tu swój pomnik, studiowało wiele innych największych umysłów świata. Ekspozycja w pięknym uniwersyteckim budynku pokazuje, jak dawniej żyli, mieszkali i uczyli się żacy. Obecnie na uniwersytecie i w jego filiach wiedzę zdobywa kilkadziesiąt tysięcy studentów, stąd nie dziwi wielka liczba młodych ludzi na ulicach. Uwagę zwraca też położny tuż obok zabytkowych obiektów płot z tysiącami studenckich ogłoszeń. Bolonia uczona? - jak najbardziej.

(fot. Piotr Kutkowski)

Smakowanie miasta

Bolonia tłusta to odniesienie do zamiłowania w tym mieście do jedzenia. Nie bez kozery nazywana jest ona kulinarną stolicą Włoch. To stąd wywodzą się tortellini, niewielkie pierożki przypominające nasze uszka. Mają różne nadzienia, w tym ze szpinakiem, podawane są także , podobnie jak i długi, płaski makaron tagliatelle z sosem ragu. Bolonia uważana jest również za stolicę mortadeli, a niedaleko stąd produkowane są słynne szynki parmeńskie czy modeńskie octy balsamiczne. Małe sklepy wręcz wypełnione są tymi wszystkim smakowitościami, o knajpkach już nie wspominając. Jedyne czego nie spróbujemy w Bolonii, to spaghetti bolognese, bo taka potrawa, choć z popularna w Polsce, to tu tak naprawdę tu nie istnieje.

Znakomite jedzenie w połączeniu ze znakomitym winem rozleniwia, a przed nami jeszcze tyle do zobaczenia. Bo będąc w Boloni nie sposób jest przeoczyć składającej się z czterech kościołów romańskiej bazyliki San Stefano. W jednym z nich spoczywają zwłoki patrona miasta - św. Petroniusza. Na dziedzińcu za kościołem Grobu Pańskiego oglądać można misę, w której ponoć Poncjusz Piłat umywał swoje ręce. Grób świętego Dominika, założyciela zakonu dominikanów znajdziemy w XIII-wiecznym kościele San Domenico. No i jeszcze muzea ze znakomitym zbiorami archeologicznymi, kolekcjami malarstwa słynnych twórców, muzeum muzyki, a na deser występy ulicznych twórców i muzyków, bo z nich również Bolonia słynie.