Uśmiech nie znikał jej z twarzy. Tak zapamiętaliśmy Emilię Kupis (zdjęcia)

Kto nie był blisko związany z Emilią Kupis, nie mógł nawet przypuszczać, że kobieta od lat zmaga się z ciężką chorobą. Trudno było w to uwierzyć widząc Emilkę niezwykle zaangażowaną w kolejne projekty Lokalnej Grupy Działania "U Źródeł". Efekty jej pracy są widoczne w gminach nie tylko powiatu koneckiego, ale i opoczyńskiego czy skarżyskiego.

To za jej sprawą powstał przebiegający przez trzy powiaty turystyczny "Piekielny Szlak". To nie tylko wyznaczone do wędrówek oznaczone trakty, ale także miejsca odpoczynku. W takich miejscach można bezpiecznie rozpalić ognisko, przy stołach zjeść posiłek, pod daszkami schronić się przed deszczem czym gorącymi promieniami słońca. Tak jest między innymi w Niebie, Kamiennej Woli czy Starej Kuźnicy.

To także z inicjatywy Emilii mamy trasy, na których możemy bezpiecznie uprawiać Nordic Walking. Takie szlaki powstały między innymi w Sielpi, w gminie Ruda Maleniecka czy gminie Gowarczów. Na szlakach są nie tylko odpowiednie oznakowania, ale także tablice informacyjne z mapkami i ćwiczeniami, jakie można wykonywać z kijkami.

Sentymentalna podróż

W minionym roku miałam okazję uczestniczyć z Emilką nie tylko w otwarciach tych szlaków, ale i we wspólnych wędrówkach z kijkami w Sielpi i gminie Ruda Maleniecka. Emilce zawsze towarzyszył mąż Krzysztof, z którym stanowili kochającą się i zgraną parę.

Emilka opowiadała mi wtedy o tym, jak Krzysztof kupił przyczepę kampingową, by małżonkowie mogli odbyć sentymentalną podróż po polskim wybrzeżu szlakami swej młodzieńczej miłości. Bardzo mi się to podobało i nawet nie przeszło mi przez myśl, że to nie tylko podróż sentymentalna, ale i pożegnalna...

Uśmiech, żarty i plany na przyszłość

Zawsze z Emilią kojarzyć mi się będzie radosny śmiech, żarty, rozważania na temat planów, jakie kobieta chce zrealizować z Lokalną Grupą Działania. Tych planów było naprawdę wiele.
A uśmiech towarzyszył jej zawsze, nawet wtedy, gdy odważyła się wystąpić w telewizji kieleckiej.

Pamiętam ją siedzącą na łóżku szpitala onkologicznego w Kielcach, po chemii, bez chustki na głowie, opowiadającą o problemach osób chorych na białaczkę. Pomyślałam wtedy, że Emilka daje mnóstwo nadziei wszystkim chorym. No bo jak nie mieć nadziei, gdy patrzy się na kobietę, która po szpitalnych zabiegach szybko powraca na wędrowne szlaki, na imprezy kulturalne czy sportowe.

Odpowiedzialna, pomysłowa, przyjacielska

Jako sekretarz Miasta i Gminy Końskie prowadziła szereg prac mających na celu poprawę funkcjonowania koneckiego magistratu. Zanim została sekretarzem, pełniła funkcje naczelnika w Starostwie Powiatowym.

- Znałem Emilkę od lat, dlatego zastanawiając się nad tym, kogo chciałbym widzieć na stanowisku sekretarza miasta i gminy, od razu pomyślałem o niej - wspomina Michał Cichocki, były burmistrz Końskich.

- Emilia od razu się zgodziła, mimo że zdawała sobie sprawę z tego, jak trudnej funkcji się podejmuje. Pamiętam wielogodzinne dyskusje na temat usprawnienia pracy Urzędu Miasta i Gminy. Przygotowując prace związane z reorganizacją zawsze kierowała się tym, by nie skrzywdzić żadnego z pracowników.

Michał Cichocki ze wzruszeniem opowiada o wesołym usposobieniu Emilii, o tym, jak wszędzie jej było pełno, jak wierzyła w pokonanie swojej choroby.

Ostatnie pożegnanie

W środę żegnaliśmy Emilię na koneckim cmentarzu. Żegnali ją nie tylko dorosłe dzieci, mama i mąż, ale i tłumy przyjaciół i znajomych. Modliliśmy się razem na mszy świętej w kościele pod wezwaniem Chrystusa Odkupiciela ustrojonego jasnymi pięknymi kwiatami.

Wspomnienie o zmarłej, pełne ciepła i miłości, wygłosiła przyjaciółka Emilii Renata Doniecka oraz przedstawicielka Lokalnych Grup działania. Wiele osób nie mogło powstrzymać łez.
Emilko, uśmiechaj się do nas z nieba tak pięknie, jak śmiałaś się tu, na ziemi.

SPRAWDŹ najświeższe wiadomości z powiatu KONECKIEGO