Szparagi białe, zielone i fioletowe są pędami tego samego gatunku, a ich odmienna barwa wynika z różnego sposobu uprawy.
Zielone szparagi są z reguły dość cienkie, mają ostry, wyrazisty smak. Przeważają w większości amerykańskich upraw. Białe szparagi, najpopularniejsze w Europie, różnią się od zielonych brakiem dostępu do światła, co uniemożliwia powstanie chlorofilu. Są nieco łagodniejsze i bardziej delikatne niż szparagi zielone. Fioletowe szparagi są najczęściej spotykane w Anglii i we Włoszech, mają bardzo grube łodygi o purpurowo-fioletowej barwie. Dzikie szparagi rosną tylko w niektórych częściach Europy. Mało kto w dzisiejszych czasach zajmuje się ich szukaniem. Mają bardzo cienkie pędy i znacznie różnią się od szparagów, które widzimy w sklepach.
Mimo niskiej kaloryczności i zawartości 95 procent wody, szparagi są skarbnicą witamin i składników mineralnych, takich jak na przykład kwas foliowy, który spowalnia proces starzenia i pomaga w regeneracji uszkodzonych komórek, wspomaga i pracę układu krążenia i jest niezbędny kobietom planującym ciążę. Zawierają witaminy C i E oraz beta-karoten, poprawiające kondycję skóry, włosów i paznokci, a także wapń, fosfor, potas. Szparagi zawierają też błonnik, który poprawia perystaltykę jelit.
Szparagi najlepiej smakują gotowane w wodzie lub na parze, podane bez dodatków - są wtedy chrupiące i soczyste. Dobrze smakują posypane bułką tartą zrumienioną na maśle. Szparagi warto także polać odrobiną oliwy z oliwek lub skropić sokiem z cytryny. W takiej postaci są najskuteczniejszym afrodyzjakiem.
Szparagi zawierają puryny, które mogą powodować gromadzenie się kwasu moczowego w organizmie, w związku z tym nie powinny ich spożywać osoby cierpiące na dnę moczanową i kamienie nerkowe. U osób z nieregularną perystaltyką jelit szparagi mogą powodować wzdęcia.
Jak wybierać szparagi?
Świeżość można sprawdzić pocierając dwa warzywa o siebie. Jeśli wydają skrzypiący odgłos - oznacza, że są świeże. Główki warzyw powinny być zamknięte, a łodyga sprężysta i bez problemu dająca się złamać. Ponadto, po przełamaniu, ze świeżego szparaga wypływa sok.
Jedzenie królów
Szparagi to wieloletnia roślina pochodząca ze wschodniej części Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Znali je już starożytni Egipcjanie, Rzymianie i Grecy.
W północnych Włoszech doceniono je w okresie renesansu za niepowtarzalny smak, konsystencję i właściwości lecznicze. W XVI wieku zyskały popularność we Francji i Anglii. Stamtąd, przewiezione zostały do Ameryki. Warzywa te nazywano jedzeniem królów, ponieważ stały się przysmakiem króla Francji Ludwika XIV.
POLUB NAS na facebook.com/jedzenieizabawa
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?