- Pracuję we włoszczowskim szpitalu 21 lat i szkoda mi go zostawiać - mówi doktor Leszek Orliński

Po raz trzeci zostaje Pan pełniącym obowiązki dyrektora szpitala, ratując sytuację w jednostce.

Tak się złożyło. Jako odpowiedzialny człowiek, który przepracował tutaj 21 lat, nie mogę stać z boku i patrzeć, co się dzieje.

Czy takie częste zmiany dyrektorów dobrze służą szpitalowi?

Raczej nie, biorąc pod uwagę jego sytuację finansową. Takie szarpanie do niczego nie prowadzi. Musi być wprowadzony długofalowy plan działania. Nie może być tak, że ktoś nowy przychodzi, wszystko obraca do góry nogami, po czym szybko odchodzi. Powoduje to chaos organizacyjny i finansowy. Załogę demotywuje do efektywnej pracy.

Na posiedzeniu społecznej rady szpitala starosta włoszczowski powiedział, że nie układała się współpraca w ścisłym**kierownictwie, podając jako przykład relacje między dyrektorem Soleckim a Panem.**

Głównym problemem w kierownictwie Zespołu Opieki Zdrowotnej było to, że dużo decyzji dyrektor Solecki podejmował sam, nie konsultując ich z nami. W przypadku niekoniecznie dobrych decyzji, dyrektor zrzucał później odpowiedzialność na podległych mu pracowników.

Jest Pan w stanie kierować szpitalem i jednocześnie Oddziałem Wewnętrznym I, którego jest Pan ordynatorem?

Dwa razy już to robiłem, gdy odwołano poprzednich dyrektorów. Ciężko było. Na szczęście na oddziale mam dobrą kadrę, która mnie wspiera.

Czy chciałby być Pan dyrektorem naczelnym Zespołu Opieki Zdrowotnej we Włoszczowie? Będzie Pan startował znów w konkursie na to stanowisko?

Nie. Lepiej czuję się jako lekarz, niż dyrektor, biorąc pod uwagę obecną sytuację finansową. Półtora roku temu, gdy startowałem w konkursie, wyglądało to zupełnie inaczej, niż jest obecnie.

Dziękuję za rozmowę.