Katarzyna Skóra

Zagubiony Sens życia

Dla mnie życie traci sens,
dla mnie życie wciąż gdzie indziej jest.
Wciąż nie szczęśliwie zakochana,
wciąż przez "kogoś" odrzucana
i wciąż będę się nad swym losem użalała
dlaczego przez nikogo nie jestem kochana
Ileż bym dała, żeby była kochana?
Zamieszkam sobie głęboko w swym sercu
Zamknę swe wrota, żeby znowu mnie nie wzięła miłosna głupota.
Skąd to się bierze i dokąd mnie zabierze?
Tylko łzy mi zostały, bo tylko one mnie kochały
po mym policzku powoli spływały, zadając sercu kolejne rany.

Słowa

Zwykłe słowa, zwykłe myśli
ten co rani się domyśli.
Jestem tylko człowiekiem ,wybaczać
potrafię ludzkie czyny te które me serce
zakoliły tak mocno mnie zraniły.
Pragnę wiele słów powiedzieć
żeby co ja czuje niewiedzieć
ja nie rymuje ja to piszę co czuje
co me serce ściska pozostają dwa
pytania kochać czy nie kochać.
Wrażenie nie do zwątpienia gdy ktoś rani
bezwątpienia .

Samotność

Tyle lat w swej samotności z kim dzielić
każde chwile i radości.
Czy ja mam takie dziwne życie ,
czy kiedyś na tym Świecie
mnie zauważycie.
Dla mnie nie istnieje przeznaczenie
tylko istnieje we wszystko wątpienia.
Samotność jest wielkim bólu lepiej
żyć w ogóle, śmierć będziemy obeznana
po co żyć gdy nie jesteś kochana.
Zamknij swe oczka powoli niech
życie Cię nie boli;
upadam powoli ,upadam żegnajcie!
więc więcej ,mnie nie zmuszajcie.