Barbara Obara

Tryptyk: "Wiosna"

Konie przy młynie

Wartkim nurtem rzeka płynie
wirując w ciemnej toni
nad rzeką przy młynie
pasą się smagłe konie
spada woda wodospadem
słychać końskie kopyta
pędzą konie gniade
woda ich odbicia chwyta,
rozedrgane są i wydłużone
brązy przetykane błękitem rzeki
szybko pędzą konie w lasu stronę
a las majaczy daleki
Grzywy i ogony rozwiane w biegu
zwalniają jednak przy stawie
wchodzą do wody i przy brzegu
poją się i radośnie pławią
Paleta stawu przebogata
zieleń, brąz, beż w błękicie
biel z czernią brzóz jak klacz srokata
kolorowe, lustrzane odbicie
i cała łąka w polnych kwiatach
Chłodno robić się zaczyna
otrzepują się z wody, parskają
i spokojnie w kierunku młyna
radośnie stępa wracają

Siejmy miłość

Siejmy miłość dopóki jesteśmy po tej stronie
rozpalajmy ogniska niewygaszone
chciejmy:
napełniać innym puste dzbanki
darować kwiatów wonne wiązanki
nieść pomoc ubogim
prostować krzywe drogi
prosić o pomoc świętych
by pokonywać zakręty
cieszyć się drobnostką marną
siać uśmiech jak ziarno
chciejmy:
obdarowywać dobrym słowem
mieć ręce do pracy gotowe
Niech ścieżka grzechu wciąż się zwęża
i dobro nad złem niech zwycięża.
Miejmy przyjaciół rząd długi
zostawiajmy ślad świetlanej smugi
i szeptane z ust do ust słowa:
"to był dobry człowiek- bardzo go szkoda"
Siejmy miłość nim dojdziemy na drugą stronę
i zawsze słabszych bierzmy w obronę.

Wesele

Grają melodie śpiewne, wesołe
i tańczą wszyscy wirującym kołem.
Solista tenorem śpiewa wciąż
teraz pełznie wijący się wąż
i znów tańczy wiele par.
Muzyka, eros, śpiew i gwar.
Radości wiele, miłości, wiele
wesele, wesele, wesele!
Wszyscy się bawią nikt nie zmęczony
są konkursy, rzucanie welonem
Młodej parze szczęścia wiele
wesele, wesele, wesele!
Na razie dość konkursów i grania,
podano gorące, apetyczne dania.
Wirują talerze, podnoszą się szklanki.
Radosna rodzina i koleżanki.
W górę kieliszki i szklanice,
szczęśliwi goście i młodych rodzice.
Grają melodie śpiewne, wesołe
i tańczą wszyscy wirującym kołem.