Jak wybrać dobrą papę

Może służyć nawet 40 lat, gdyż jest odporna jest na działanie słońca, śniegu, deszczu, wiatru i mrozu. Stosuje się ją od ponad 200 lat.

Na naszym rynku dostępne są papy tradycyjne oraz nowej generacji - termozgrzewalne.

Papy tradycyjne

Papy tradycyjne wykonywane są głównie na osnowie z tektury, która niestety szybko wchłania wilgoć, a więc pęcznieje, źle przylega do podłoża, jest nieszczelna, szybko się niszczy i jest mało estetyczna. Jeśli więc zdecydujemy się na papę tradycyjną, to lepiej już wybrać tę na osnowie z welonu szklanego. Ulega ona bowiem mniejszym zniekształceniom pod wpływem wilgoci i różnic temperatur, jest bardziej elastyczna i łatwiejsza w układaniu, ma też dłuższą żywotność. Konserwację takich pokryć należy przeprowadzać co 3-5 lat.

Do izolacji budynków, na przykład ław fundamentowych i piwnic, stosuje się papy tradycyjne izolacyjne. Jest to tektura obustronnie, wielokrotnie zaizolowana masą asfaltową. Papy podkładowe i nawierzchniowe składają się jeszcze z posypki na stronie wierzchniej.

Posypka

- Jest bardzo ważna, bo chroni papę przed jej największym wrogiem - promieniowaniem słonecznym, a także przed wiatrem, deszczem, wahaniami temperatury i rozmiękczaniem. Decyduje też o estetyce pokrycia - mówi prezes Przedsiębiorstwa Handlowo-Produkcyjnego Tes Tomasz Ignatowicz. W papach podkładowych posypka jest drobnoziarnista, nawierzchniowych - gruboziarnista. Na posypkę stosuje się piasek kwarcowy, naturalny lub barwiony łupek i ceramizowany granulat bazaltowy. Może mieć różne kolory - standardowy to szary, zielony, czerwony, brązowy i czarny. Dachy pokryte papą z kolorową posypką wyglądają efektownie, a co najważniejsze - szeroka gama kolorystyczna zaspokoi nawet wybredne gusty.

Papy termozgrzewalne

- Papy termozgrzewalne stosowane są dzisiaj powszechnie, ich struktura jest podobna do budowy tradycyjnych pap, układanych na lepik, ale mają bardziej skomplikowaną technologię produkcji. Wytwarzane są na bazie asfaltów oksydowanych lub modyfikowanych polimerami, które poprawiają właściwości mechaniczne i fizyczne, takie jak giętkość i wytrzymałość na rozerwanie, odporność na wysokie temperatury, starzenie, a także zmniejszają nasiąkliwość - mówi Tomasz Ignatowicz. Mają także lepszą osnowę, a więc są trwalsze, bardziej elastyczne i odporne na przebicie niż papy tradycyjne. Wierzch papy także pokryty jest posypką, a spód wykonany jest najczęściej z folii zabezpieczającej zwiniętą papę przed sklejeniem. Papy modyfikowane są najtrwalsze.
Osnowa

Jest to warstwa nośna pokrycia i decyduje o jego właściwościach. Zespolona z materiałem bitumicznym, zapobiega zmianom kształtu pokrycia pod wpływem temperatury i wilgoci. Zapewnia także odporność mechaniczną, przeciwdziała rozerwaniu papy podczas układania, ruchów podłoża oraz przez chodzących po dachu ludzi. Osnowa musi być nienasiąkliwa i odporna na butwienie. Osnowa może być z tektury, welonu szklanego, tkaniny szklanej, tkaniny poliestrowej, tkaniny technicznej (wigoniowej lub wigoniowo-zieleńcowej, włókniny przeszywanej, folii, taśmy aluminiowej itp. Tektura wykorzystywana jest tylko w papach tradycyjnych, ze względu na łatwo palność. W papach termozgrzewalnych najczęściej wykorzystuje się welon szklany, tkaninę poliestrową oraz szklaną, które nie wchłaniają wilgoci i są odporne na gnicie.

Bitum

Bitum stanowi izolację przeciwwilgociową - im grubsza jego warstwa, tym szczelniejsza papa. Na rynku uznanie zdobyły sobie zwłaszcza te papy termozgrzewalne, które w swoim składzie zawierają bitumy modyfikowane APP i SBS. Modyfikacja bitumu polega na dodaniu do asfaltu odpowiedniego polimeru.

Układanie

Papę należy ułożyć zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i przy odpowiedniej pogodzie. Papa użyta do krycia dachów musi być bez dziur, załamań, rozerwań, nie może się rwać ani być łączona z kilku części. Do niedawna papy przyklejano lepikiem lub klejem. Obecnie rozpowszechnione papy termozgrzewalne przykleja się palnikami gazowymi na gaz propan-butan lub agregatami, wytwarzającymi gorące powietrze.

Zasada układania jest taka sama. Polega na podgrzaniu spodniej warstwy - rozgrzany bitum mocuje się do podłoża. Są dwa sposoby układania: można całą szerokość rolki podgrzać i przytwierdzić do podłoża lub 1/3 szerokości pozostawić do ułożenia następnego pasa i dopiero zgrzać. Papy mają pas szerokości 8-10 cm, tzw. zakład, pod następny pas papy. Zaleca się zgrzewanie pasów minimum 8 cm na długości i 10 cm na zakończeniu rolek. Dla bezpieczeństwa i zapewnienia szczelności pokrycia styki podłużne sąsiadujących arkuszy należy przesunąć względem siebie o co najmniej 50 cm. Czas podgrzewania nie może być zbyt długi, ponieważ może nastąpić nadmierne wytopienie asfaltu na zgrzewie.