Chciałoby się krzyczeć...

Trumny Michała i Ilony na cmentarzu w Zaleszanach.
(fot. Z. Surowaniec)

Ilonę, Michała i Dariusza - trójkę gimnazjalistów, która zginęła w katastrofie drogowej w Gorzowie, podczas powrotu z Niemiec do Zaleszan, pożegnały wczoraj tłumy ludzi. Dwa nabożeństwa żałobne poprowadził sufragan sandomierski ks. bp Edward Frankowski.

- Chciałoby się krzyczeć na cały świat: to nieprawda! Ale to prawda, nie ma ciebie wśród nas. Przyszliśmy tu jak na dzwonek, aby towarzyszyć Ci w ostatniej drodze, żeby z pokorą przeprosić Cię za wszystkie nietakty - mówił nad grobem czternastoletniego Dariusza Dula jego starszy o rok kolega Sebastian Chamera.

Msza za Darka odprawiona została w kościele Trójcy Przenajświętszej w Stalowej Woli, gdzie został pochowany na cmentarzu komunalnym. - Długość życia mierzy się sprawiedliwością. Sprawiedliwy, choćby przedwcześnie umarł, znajdzie odpoczynek - mówił ks. bp Edward Frankowski. - Tu, na ziemi, dobrego nigdy długo. Darek odszedł w wiośnie życia i poszedł do wiosny życia, gdzie jest wieczna wiosna, wieczna radość, wieczne szczęście - usłyszeli wierni, licznie zebrani na nabożeństwie. Wszystkie kwiaty, jakie przynieśli uczestnicy uroczystości były białe.

W Zaleszanach w kościele parafialnym na katafalkach spoczęły dwie trumny z ciałami czternastoletniej Ilony Karaban i piętnastoletniego Michała Guźli. Ludzi było tak dużo, że wypełnili świątynię i plac przed kościołem. - Wystarczy chwila nieuwagi i już jesteśmy po drugiej stronie życia. Wszyscy gimnazjaliści i ich opiekunowie wracający do kraju otarli się o śmierć. Mogło być dwadzieścia trumien - powiedział bp Frankowski. Wyraził refleksję, że życie jest łaską daną od Boga i nieskończoną wartością.

Dwójka gimnazjalistów spoczęła w grobach wykopanych jeden obok drugiego na zaleszańskim cmentarzu parafialnym. Zrozpaczone rodziny całowały trumny, zanim zostały wpuszczone do grobów. Mogiły pokryły sterty białych kwiatów. Słychać było łkania ludzi.