Apel pamięci w Skalbmierzu w rocznicę Zbrodni Katyńskiej. Uczczono też ofiary tragicznego lotu prezydenckiego samolotu. Zobaczcie zdjęcia

Zbrodnia Katyńska jest jednym z najczarniejszych epizodów w dziejach Polski. Przez wiele lat wyrzucana z kart historii, dzisiaj na powrót stała się fundamentem naszej tożsamości narodowej. Wspomnienie bestialskiego mordu zadanego polskim oficerom przez stalinowskich oprawców nie może być tylko rozdziałem w podręczniku, ale winno stać się podstawą edukacji patriotycznej w szczególności młodego pokolenia – stąd uroczystość odbyła się przy udziale licznie zgromadzonej młodzieży ze skalbmierskich szkół i przedszkoli:

• Zespołu Placówek Oświatowych
• Zespołu Szkół Zawodowych
• Centrum Edukacji Ustawicznej
• Przedszkola Integracyjnego imienia Marii Montessori
• Niepublicznego Przedszkola Sióstr Służebniczek NMP NP. imienia błogosławionego Edmunda Bojanowskiego

Uroczystość rozpoczął zastępca burmistrza Kamil Włosowicz, który przywitał wszystkich zebranych i dokonał wprowadzenia do uroczystości. Następnie rys historyczny poświęcony Zbrodni Katyńskiej przybliżył zebranym Hubert Przybyszewski. W trakcie uroczystości przywołano na pamięć z imienia i nazwiska pomordowanych przez NKWD żołnierzy Wojska Polskiego pochodzących lub związanych poprzez swoją służbę z ziemią skalbmierską. Po modlitwie w intencji poległych i pomordowanych odmówionej przez proboszcza skalbmierskiej parafii księdza Krzysztofa Balcera, złożone zostały przez delegacje wiązanki kwiatów i zapalono znicze pamięci. Słowo podziękowania do uczestników uroczystości skierował burmistrz Marek Juszczyk.

• przewodniczący Rady Miejskiej Leszek Śmiech
• wiceprzewodniczący Janusz Buras
• radny Jan Janus

• sekretarz Agata Pietrzyk
• Waldemar Czajka – dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych w Skalbmierzu
• Agnieszka Prząda – dyrektor Centrum Edukacji Ustawicznej w Skalbmierzu
• Piotr Binkowski – dyrektor Zespołu Placówek Oświatowych w Skalbmierzu
• Katarzyna Wiejacha – kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej
• Sebastian Gaweł – dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Skalbmierzu
• delegacja Koła Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Skalbmierzu na czele z jego prezesem Zenonem Klamińskim
• podopieczni zajęć w Klubie Senior+ na czele z jego kierownik Ewą Buras

O oprawę muzyczną zadbał Bolesław Sikorski.

Ofiarami katyńskiego ludobójstwa byli również mieszkańcy gminy Skalbmierz. W tym szczególnym dniu, pragniemy przypomnieć i oddać w sposób szczególny cześć ofiarom Katynia 1940, żołnierzom WP, którzy wywodzili się z gminy Skalbmierz lub mieli związki służbowe z gminą:

• Blady Kazimierz por.rez. piechoty, dr medycyny, ur. 16 III 1909 w Sielcu Kolonii, s. Jana i Julianny z d. Wilk. Absolwent gimnazjum w Pińczowie, Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego i Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. 1 stycznia 1935 roku przydzielony na praktykę do 2 pułku piechoty Legionów, następnie do 50 Pułku Piechoty, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy. Zamordowany w siedzibie NKWD w Charkowie w 1940 roku. Został pośmiertnie mianowany na stopień porucznika. 20 kwietnia 2017 roku w Liceum Ogólnokształcącym imienia Hugona Kołłątaja w Pińczowie odbyły się uroczystości poświęcone porucznikowi Kazimierzowi Blademu - absolwentowi szkoły. Zwieńczyło je posadzenie Dębu Pamięci.
• Hatt Zenon Stanisław, por.rez. piechoty, mgr, ur. 19 XII 1916 w Szarbi Zwierzynieckiej, s. Wojciecha i Marii z d. Lenartowicz. Zamordowany w IV 1940 w Katyniu. W kościele św. Agnieszki w Krakowie jest tablica z jego nazwiskiem. 11 XI 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika.
• Jakubiak Michał, starszy posterunkowy Policji Państwowej, ur. 1908, s. Stanisława. 28 listopada 1935 roku przydzielony z policji województwa poleskiego na Posterunek w Skalbmierzu, po dwóch miesiącach, 26 stycznia 1936 roku przeniesiony do I Komisariatu w Radomiu. Służył tam do września 1939 roku. Zamordowany wiosną 1940 roku, w siedzibie NKWD w Twerze, pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje. W 2007 roku pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta PP.
• Janowski Kazimierz kpt. rez. łączności, ur. 21 II 1904 w Skalbmierzu, s. Walentego i Magdaleny z d. Gass. Ukończył gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach i Wyższą Szkołę Handlową. W Księdze Pamiątkowej SGGW z 1937 roku występuje jako absolwent Wydz. Leśnego z 1935 r. W 1927 służył w 9 Pułku Łączności, następnie ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Łączności. 20 września 1928 roku został przeniesiony do rezerwy. Odbył ćwiczenia rezerwy jako dowódca plutonu w pułku radiotelegraficznym w latach: 1929, 1930, 1932, 1934, 1936. Zamordowany w IV 1940 w Charkowie. 11 XI 2007 awansowany pośmiertnie do stopnia kapitana.
• Kiedyk Eugeniusz, por.rez. piechoty, ur. 30 VIII 1893 w Kobylnikach k. Skalbmierza. Zamordowany w IV 1940 w Kalininie, pochowany w Miednoje. 11 XI 2007 awansowany pośmiertnie do stopnia porucznika.
• Łakota Roman por. rez. piechoty, ur. 28 VI 1898 w Drożejowicach, s. Andrzeja i Katarzyny z d. Nowak. Po ukończeniu miejskiej szkoły powszechnej w roku 1910 rozpoczął pracę w urzędach gminnych województwa kieleckiego, zajmując stanowiska od pomocnika pisarza do buchaltera. W latach 1916-1918 brał czynny udział w ruchu patriotycznym najpierw w Towarzystwie Sportowym "Piechur", później w Polskiej Organizacji Wojskowej. Po rozbrojeniu Niemców zgłosił się do 25 pułku piechoty. Walczył na froncie ukraińskim, a następnie bolszewickim. Awansował od stopnia szeregowego do plutonowego. Przez przełożonego był scharakteryzowany jako "Żołnierz nieustraszonej odwagi i niezrównanego męstwa. Jego zachowanie się w bitwach jest dla innych bodźcem do czynów nadzwyczajnych".
• We wrześniu roku 1920 zachorował na malarię, po wyleczeniu został zdemobilizowany. Otrzymał 27 hektarową działkę w Jeżowie, powiat sarneński, na której gospodarował do roku 1932. Aktywnie działał w spółdzielni mleczarskiej. Od roku 1932 do wybuchu wojny był buchalterem w magistracie w Sarnach. W roku 1939 zatrzymany, osadzony w obozie w kozielsku, zamordowany w Katyniu. Odznaczony Virtuti Militari 5 kl., Medalem Niepodległości. 11 XI 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika.
• 26 czerwca 1920 r. we wsi Łopatyn nad Uborną, będąc komendantem placówki, został zaatakowany przez bolszewików, ale wytrwał na stanowisku aż do nadejścia posiłków. W powyższych bitwach zachował się bohatersko, dodając ducha podwładnym. Dnia 15 lipca 1920 r., prowadząc pluton do ataku na wieś Suchowola nad Styrem, zdobył 3 kaemy, 11 koni i kancelarię pułkową. Po wycofaniu się kompanii z Suchowoli osłaniał jej odwrót i nie ponosząc żadnych strat odparł dwukrotny atak kawalerii bolszewickiej, która za wszelką cenę usiłowała odebrać wcześniej utracone kaemy, konie i kancelarię. Za czyny te otrzymał order Virtuti Militari 5 kl. nr 1628.
• źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 179.
• Malara Stanisław por.rez.piechoty, ur. w kwietniu 1912 w Topoli, s. Franciszka i Franciszki z d. Samsik. Zamordowany w IV 1940 w Charkowie. 11 XI 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika.
• Mielęcki Ludwik por. rez. kawalerii, inż., ur. 17 IV 1907 w Budzyniu woj. warszawskie, s. Kazimierza i Celiny z d. Zakrzewska. Od połowy 1939 r. dyrektor Stacji Doświadczalnej w Sielcu Biskupim. Zamordowany w IV 1940 w Katyniu. 11 XI 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika.
• Piotrowicz Edward st. posterunkowy Policji Państwowej, ur. 1 X 1901 w Kijach, s. Władysława i Anny. Od 1930 roku w Policji. Do 1936 roku pełnił służbę w Komisariacie w Kielcach. W l. 1936-1938 służył na posterunku PP w Skalbmierzu. Od października 1938 roku aż do wybuchu II wojny światowej ponownie służył w Kielcach. Zamordowany w IV 1940 w Kalininie, pochowany w Miednoje. 11 XI 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia st. posterunkowego.
• Struzikiewicz Teofil por. rez. piechoty, ur. 15 IV 1915 w Skalbmierzu, s. Ignacego i Janiny z Ośmiałowskich. Urodził się 15 kwietnia 1915 roku w Berdyczowie. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie i Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty (1936). Ćwiczenia rezerwy odbywał w 5 pułku Strzelców Podhalańskich. Był nauczycielem Szkoły Powszechnej w Busku Zdroju, a następnie w Skalbmierzu. We wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do 4 Pułku Legionów, podczas wojny został ciężko ranny. Więzień Starobielska, zamordowany przez Rosjan w 1940 roku w Charkowie, pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie. W 2007 roku pośmiertnie awansowany na stopień porucznika. W Busku Zdroju został posadzony poświęcony mu "Dąb Pamięci".
• Świetlik Wincenty, st. posterunkowy Policji Państwowej, ur. 1 października 1896 w Niegosławicach (pow. Jędrzejowski), s. Stanisława i Józefy z d. Gil. Posiadał liczne rodzeństwo: Rozalia Stępień, Antonina Świetlik, Anastazja Świetlik, Franciszek Świetlik, Anna Sowula i Teofil Świetlik. W policji pracował od 1924 roku. Co najmniej od 1936 roku pełnił służbę w powiecie pińczowskim, we wrześniu 1939 był na Posterunku w Skalbmierzu. Zamordowany w IV 1940 r. w Kalininie, pochowany w Miednoje. 11 XI 2007 pośmiertnie awansowany do stopnia aspiranta PP.

Cześć Ich pamięci! Pamiętamy!