Stanisław Gałczewski

Wyślij SMS o treści LITERATURA.12 pod numer 71466.

Błądzą, gubią się i błądzą

Powiedzcie ludzie, jesteście gotowi?
Zimne nerwy, a serca jak prodiż?
Duże dzieciaki, mali chuligani?
Granaty w ustach mogą nam wypalić?*

Ból w obliczu konania ładu wyraził siłę wzajemności.
Kruszy się opoka, przeżył lotny piasek, do akcji śpieszy
wola pokonanych.

Wódz, ubrany we włosienicę, utkwił w chwili melancholii,
mówi o poległym jak o rekwizycie, cytuje słowa, szuka
intonacji, odtwarza ruchy, komplementuje hagiograficznie.
Posąg kroczy na wyzwanie, otwiera pierś, uwalnia ducha.
Pozwala na nauczanie sobą

Zabawa symbolem przeradza się w taniec wojenny,
pląsająca stochastyczna metafora w wyznaniową orgię.
Niech mocarz spuentuje.

ubrany jak taktyk lub ksiądz
włóż maskę na twarz i kłam
niech leje się z ust wściekły chłam

Ciżba ludzka tworzy mur wokół mówcy, który wyrzyguje
całym sobą słowa pokraki, słowa zemsty, słowa ochłapy.

Rozfanatyzowani wcielają się w rolę nakazu i losu,
walczą brudnymi paluchami, szarpią, rozdzierają
misternie utkane z dobrej woli bezkrwiste płótno.

W takich dniach kryję harde myśli w pokutny worek.
Słyszę de profundis, składam dłonie, patrzę w górę.

Uciekam od teraźniejszości.

Jasełka w miesięcznice
Sceneria jest podobna, ale sztafaż inny.
Realny pląs błazna z kaduceuszem, pod
symbolem męki festyn ideologiczny

Kapelmistrz z transcendentalnym spokojem
wysupłuje z podręcznego sanctum sancturum
falsyfikat tonów, mających cechy archetypu.

Muzycy przedzieleni stalową dekoracją na
ansamble, hasają w rytm własnego łamanego
tętna, które wyraża wrogą ideę i zamiar.

Pojawiają się brunatne anioły, z wygolonymi
od karku głowami, z rękami wzniesionymi,
w których dzierżą płomień sobie znanej nadziei.

Widzowie naciągają pozornie szczerą maskę,
z pod której wyzierają filuternie perskie oko,
wydymane policzki i sarkastyczny uśmiech.
*FISH
/sg