Róże ozdobią nasz dom

Piękny zapach, aksamitne płatki i... kolce - urocze i niebezpieczne róże uwiodły już niejednego ogrodnika. To kwiaty, które potrafią się odwdzięczyć za troskę. A posadzone w odpowiednim miejscu będą pięknie kwitły i dobrze rosły nawet bez specjalnej pielęgnacji.

Róże to rośliny długowieczne - ten sam krzaczek może zdobić ogród przez kilkadziesiąt lat. Najważniejszy w uprawie róż jest wybór odpowiedniego miejsca, wówczas odwdzięczą się długim okresem kwitnienia i pięknymi kwiatami. Lubią one stanowisko słoneczne i zaciszne. Nie znoszą wysuszających zimowych wiatrów. Ziemię preferują przepuszczalną, żyzną, o pH 6,5.

Pamiętajmy, że roślina posadzona w nieodpowiednim miejscu może w ogóle nie kwitnąć, na dodatek zaatakują ją choroby i szkodniki. Jedynym rozwiązaniem jest wówczas jej przesadzenie.

Sadzenie
Róże można sadzić wiosną i jesienią, najlepsza pora to październik i listopad, zanim ziemia zamarznie. Zaczynamy od wykopania dołka nieco większego niż bryła korzeniowa. W nim usypujemy kopczyk z dobrej ziemi. Umieszczamy roślinę i rozkładamy korzenie, aby nie były podwinięte. Jeśli kupimy różę z bryłą ziemi wokół korzeni, to nie rozbijamy jej, wsadzamy ją do dołka po zdjęciu folii.

Następnym krokiem jest przysypanie korzeni ziemią. Mocno ją uciskamy i bardzo obficie podlewamy bez względu na pogodę, nawet jeśli jest po deszczu. Gdy sadzenie przeprowadzamy jesienią, to wokół róży usypujemy kopczyk, który wiosną rozgarniamy.

Zimą ochroni on roślinę przed przemarznięciem. Po posadzeniu różę przycinamy zostawiając około 20 centymetrów każdego pędu nad ziemią.
Róże kwitną od czerwca do później jesieni. Termin zależy od odmiany. Kwiaty powinny się pojawić już w pierwszym sezonie po posadzeniu.
Pielęgnacja
Co roku dokarmiamy nasze róże. Specjalne nawozy można kupić w sklepach ogrodniczych. Na ich opakowaniach zapisane są terminy nawożenia, ale zwykle wystarczy jedna dawka wiosną. Nie można zapomnieć o tym zabiegu, ponieważ róża jest żarłoczną rośliną. Bez dokarmiania będzie źle rosła i słabo kwitła.

Pamiętamy też o usuwaniu przekwitłych kwiatów. Róże nie wymagają corocznego cięcia z wyjątkiem odmian wielkokwiatowych. Ich pędy skracamy wiosną albo jesienią. Ciąć możemy róże okrywowe, pnące i parkowe, jeśli chcemy nadać im jakiś kształt. Zawsze usuwamy uszkodzone pędy.

Róża jest wytrzymała na mróz, z wyjątkiem odmian wielkokwiatowych oraz piennych. Gdy zaczną się przymrozki musimy ją zabezpieczyć. Wokół krzewu odmiany wielkokwiatowej usypujemy kopczyk. Pamiętajmy, że róże pienne mają wrażliwą koronę. Możemy ją okręcić agrowłókniną lub przygiąć do ziemi i usypać kopczyk.
Jeśli na roślinie pojawią się szkodniki lub choroba, to najlepiej spryskać ją preparatem chemicznym, aby nie zaatakowały wszystkich róż.

Pomoc w wyborze środka otrzymamy w każdym sklepie ogrodniczym. Niektórzy hodowcy stosują naturalne preparaty - na przykład na choroby grzybowe wyciąg z grejfruta, a na szkodniki wywar z czosnku.

Bogactwo odmian
Najpopularniejsze są róże rabatowe, zwane inaczej bukietowymi. Rosną one do 80 centymetrów wysokości. Na szczycie każdego pędu rozkwita kilka kwiatów tworząc bukiet. Popularne odmiany do Fresia o bardzo ładnych, pachnących żółtych kwiatach, Nina Weibull o krwistoczerwonych kwiatach. Obie są wytrzymałe na mróz, nie mają specjalnych wymagań, są proste w uprawie.
Różę wielkokwiatowe mają większe wymagania niż inne odmiany. Lubią staranną pielęgnację. Na każdym pędzie kwitnie jeden kwiat. Rośliny dorastają do 1 - 1,2 metra wysokości. Najoryginalniejsza odmiana to Maizner Fastnacht o błękitnych kwiatach, pięknie pachnących. To zresztą jedyna odmiana mająca kwiaty o barwie niebieskiej.

Urodą zachwyca też Kronenbourg o kwiatach dwubarwnych, kremowo-czerwonych. Piękna są róże: Mount Shasta o kwiatach czysto białych i delikatnym zapachu, Ingrid Bergman mająca czerwone atłasowe płatki czy Trojka o pomarańczowo-czerwonych kwiatach. Do wazonów ścinane są najczęściej właśnie róże wielkokwiatowe.
Najwyżej wyrastają różę typu parkowego - do 1,5 metra i wyżej.

Krzewy są bardzo bujne i rozłożyste. Nadają się do posadzenie na rozległych połaciach. Obficie kwitną i nie są wymagające. Na przykład odmiana Heritage ma jasnoróżowe, pachnące kwiaty. Może być stosowana na żywopłoty. Jeśli rośliny posadzimy co metr, to uzyskamy gęstą, trudną do pokonania ścianę.

Idealne do zasłonięcia nieciekawego miejsca w ogrodzie są róże pnące. Można nimi podkreślić wejście do ogrodu czy posadzić je przy jakiejś konstrukcji, na przykład pergoli. Wymagają przypięcia do podpór, bo same w sobie nie są pnące. Ma to dobre strony ponieważ możemy je łatwo ukierunkować.

Pędy dorastają do 3 - 5 metrów długości. Ten typ róż nie ma większych wymagań. Kwitnie do późnej jesieni. Polecane odmiany to: Golden Showers o o cytrynowo - różowych kwiatach, pełnych i pachnących, oraz Sympathie o bardzo dużych czerwonych kwiatach.

Do przykrycia skarp i innych powierzchni nadają się róże miniaturowe i okrywowe. Dorastają one do 90 centymetrów i są mało wymagające. Polecane odmiany to Bonica o różowych kwiatach i Rumba o kwiatach żółto - złotych z czerwonymi obrzeżami.

Atrakcyjnie wyglądają w każdym ogrodzie również róże pienne. Należą do nich wszystkie wcześniej wymienione typy zaszczepione na podkładce. Ich wysokość zależy od wysokości pnia, na którym zostały zaszczepione.

Warto posadzić w ogrodzie różę dziką pomarszczoną. Jest ona ozdobna z kwiatów i czerwonych owoców, które pozostają na roślinie aż do zimy, dopóki nie zjedzą ich ptaki. Zawierają one duże witaminy C i właśnie z tej odmiany robi się konfitury i inne przetwory. Dzika róża kwitnie na biało lub różowo. Nadaje się też na żywopłot.