Osobowość Roku 2020. Mariusz Wiśniewski uhonorowany nagrodą specjalną w plebiscycie redakcji Echa Dnia

Więcej ciekawych i ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej ECHODNIA.EU/RADOMSKIE

Stowarzyszenie Hussar zajmuje się pomocą udzielaną biednym rodzinom. Skąd pomysł na takie zestawienie XVI i XVII – wiecznej polskiej kawalerii z działalnością charytatywną?
Nazwę Stowarzyszenia Rozwoju „Hussar” wymyślił były bramkarz Radomiaka Michał Kula. Nazwa „Husar” miała nawiązywać do waleczności, męstwa. To nasz cel. Pokonywać różne przeciwności, omijać kłody rzucane pod nogi i osiągać zakładane cele, a cele są bardzo czytelne pomaganie innym, pomaganie dzieciom, albo biednym rodzinom.

Członkami stowarzyszenia są ludzie z bardzo różnych środowisk, staracie się też być ponad podziałami, bez identyfikacji z jakąkolwiek orientacją polityczną, ideologią.
To jest nasze główne założenie, aby działać bez barier, udzielać pomocy wszystkim potrzebującym i skupiać wokół idei ludzi z bardzo różnych środowisk. Należą do nas zarówno uczniowie szkół średnich, ale też osoby starsze, które są na emeryturze, mają sporo czasu i jeszcze zapał do tego by coś robić pożytecznego. Są też ludzie reprezentujący różne zawody.

W jaki sposób pomagacie?
Zaczęliśmy 3 lata temu od organizacji świetlicy integracyjnej na ulicy Żeromskiego w Radomiu. Przez czas pandemii znaleźliśmy 21 kobiet chętnych szyć maseczki ochronne, które rozdawaliśmy służbom policyjnym, szpitalom, straży pożarnej, a także w domach pomocy społecznej. Od roku w każdą środę rozdajemy biednym rodzinom po 40 kurczaków przekazywanych przez firmę KPS. Teraz ruszamy z nową świetlicą na ulicy Wodnej 13 w Radomiu w Europejskiej Uczelni Społeczno – Technicznej. Mamy tam też świetlicę artystyczną, gdzie dzieci uczą się śpiewu. Tam jest też minimuzeum PRL, gdzie zostały zgromadzone pamiątki z czasów komunistycznych. Generalnie chcemy pomagać ludziom, którzy przecież nie ze swojej winy, urodzili się w biedniejszych rodzinach.

Źródłem finansowania waszej działalności są dobrowolne datki darczyńców. Czy trudno w tych czasach o hojność ludzi, którzy mają możliwości i są w stanie pomóc ? To jest pewnie bariera w waszej działalności?
Wydaje mi się, że uśmiech i opis naszej działalności otwiera bramy i serca osób, które wydają się ludźmi zamkniętymi w sobie i skupionymi na swoim życiu w zamożności. Nie narzekamy na hojność, czasami nie są to pieniądze, ale na przykład rzeczy, które wykorzystujemy w naszej pracy świetlicowej.

Od czego zaczęła się pana działalność charytatywna? Skąd bierze się potrzeba pomagania innym, którzy sobie nie radzą? Taka wrażliwość na problemy innych rodzi się zazwyczaj już od dziecka. Mam to chyba w genach. Moje początki to 1 finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, potem była „Szlachetna Paczka”, aż wreszcie stowarzyszenie „Hussar”.

Czym na co dzień zajmuje się szef organizacji charytatywnej?
Zawodowo zajmuję się projektowaniem lokali gastronomicznych. Mam 48 lat. Jestem ojcem trójki dzieci. W styczniu ukaże się mój drugi tomik wierszy, a potem książka. Moje hobby to także fotografia. Uważam, że wrażliwość społeczna zazwyczaj idzie w parze z posiadaniem duszy artystycznej.